Wolven van de Calla by Stephen King

Author:Stephen King
Language: nld
Format: mobi
ISBN: 9789024545872
Publisher: Luitingh
Published: 2011-02-06T23:00:00+00:00

HOOFDSTUK ZEVEN - Nocturne, honger

Mia was weer in het kasteel, maar deze keer was het anders. Deze keer bewoog ze zich niet langzaam, spelend met haar honger, wetend dat die gauw gestild zou worden, volledig gestild, dat zij en haar kereltje voldaan zouden zijn. Deze keer voelde ze een razende wanhoop in haar binnenste, alsof er een wild dier was opgesloten in haar buik. Ze begreep dat wat ze op alle vorige expedities had gevoeld helemaal geen honger was, geen echte honger, maar alleen een gezonde eetlust. Dit was anders.

Het is bijna tijd voor hem, dacht ze. Hij moet meer eten om sterk te worden. En ik ook.

Toch was ze bang ze was verschrikkelijk bang dat het niet alleen een kwestie van meer eten was. Er was iets dat ze moest eten, iets speciaals. Het kereltje had dat nodig om... nou, om... Om het worden te voltooien.

Ja! Ja, dat was het, het worden! En ze zou het vast en zeker vinden in de banketzaal, want alles was in de banketzaal duizend ge rechten, elk nog malser dan het vorige. Ze zou hier en daar wat proeven, en als ze vond wat ze nodig had de juiste groente of specerij of vleessoort of vis kuit zouden haar ingewanden en zenuwen er om schreeuwen en dan zou ze eten... o ze zou schransen... Ze begon nog vlugger te lopen, en toen werd het rennen. Ze was zich ervan bewust dat haar benen langs elkaar zwiepten omdat ze een broek droeg. Een spijkerbroek, als een cowboy. En in plaats van pantoffels droeg ze laarzen.

Kortlaarzen, fluisterde haar geest tegen haar geest. Kortlaarzen, mo gen ze u wel bekomen.

Maar niets van dat alles deed er iets toe. Wat er wel toe deed, was eten, schransen (o ze had zo'n honger) en datgene vinden wat het kereltje nodig had. Als ze dat vond, zou het hem sterker maken en haar weeën op gang brengen.

Ze rende de brede trap af naar het gestage, doffe kloppen van de slotransmotoren. Inmiddels zou ze in de ban van heerlijke geuren moeten zijn geroosterd vlees, gegrild gevogelte, gekruide vis maar ze rook helemaal geen voedsel.

Misschien ben ik verkouden, dacht ze terwijl haar kortlaarzen stut tuttut de trap afgingen. Dat zal het zijn. Ik ben vast verkouden. Mijn holten zitten dicht en ik kan niks ruiken...Maar dat kon ze wél. Ze rook het stof en de ouderdom van dit ge bouw. Ze rook vochtig rioolwater, en een zweem van motorolie, en schimmel die genadeloos aan de wandtapijten en gordijnen in de ver vallen kamers vrat.

Die dingen waren er, maar geen voedsel.

Ze rende over de zwarte marmeren vloer naar de grote deuren, zon der te merken dat ze ook nu werd gevolgd ditmaal niet door de scherpschutter maar door een jongen met grote ogen en verwarde haren, een jongen die een katoenen overhemd en een katoenen korte broek droeg. Mia liep door de hal met zijn rode en zwarte mar meren vierkanten en de sculptuur van soepel verstrengeld marmer en staal. Ze bleef niet staan om een kniebuiging te maken of zelfs maar even te knikken.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.